Vridos

Vridos MC laat spelers gaan naar het hoge noorden…

Giessenburg – Zaterdagochtend 5 oktober. De wereld is kil deze vroege mistige ochtend, zelfs de zon die nog maar net boven de horizon uitkomt neemt een slappe verschijning aan. Zelden klinkt er een geluid, zelfs geen vogel die het aan durft om het ochtendgloren tegemoet te zingen en veel mensen blijven binnen. Het is deze ochtend dan ook angstvallig stil in de contreien van Vridos, het lijkt wel of vele strijders de tocht naar het verre noordoosten hebben ingezet, op zoek naar geluk en plezier in de hoop een beter mens te worden. Een slecht vooruitzicht of enkel van tijdelijke aard? De grote leider der vrouwelijke teams was echter gezegend met een vooruitziende blik en wist zodoende met een aantal strijdvaardige tegenstanders een verbond te sluiten om zodoende tijd te winnen in de hoop dat zijn talentvolle strijders tijdig de weg terug zouden vinden naar de veilige haven in Giessenburg.

Ondanks de kleine bezetting waren een aantal dappere meiden toch van plan om niet bij de pakken neer te blijven zitten. De strijd richting het noorden zou even gestaakt worden, maar niemand zou verwachten dat met een kleine selectie toch geprobeerd zou worden om een stukje terrein te winnen. Gehuld in mist en verstopt op de achterbank van twee auto’s waren de meiden vol vertrouwen van plan om een verre vereniging in Aalst een onverwachte tegenslag toe te brengen. Het materiaal werd verzameld en de selectie doorgenomen, Natalie de Jongste en een aantal zusjes en broertjes van werd nog snel opgeroepen om de selectie te versterken waardoor het team flink in aantal was toegenomen….zelf zoveel dat er voor de grote leider der vrouwelijke teams geen plek meer was in het eerste konvooi. Toch moesten de meiden wel vertrekken om zodoende voordat de mist op trok te arriveren in Aalst en zo de eerste slag toe te brengen! Dan maar zonder leider en zo werd besloten om toch te gaan, tegen beter weten in….

De leider kon het echter niet opbrengen om zijn strijders alleen de onzekerheid in te sturen….. en als een wonder bleek daar een tweede Vridos-konvooi te vertrekken met hetzelfde doel, een selectie kleine jongens welke hadden gehoord van het plan van de meiden. Ook zij dachten hun slag te slaan en waren zodoende snel vertrokken om de meiden te steunen. De leider van de meiden werd verstopt in één van de auto’s om zodoende aan de verre reis naar het zuiden te beginnen.

Aangekomen in Aalst snelde de leider zijn pupillen tegemoet…, maar geen enkel spoor van de meiden te zien. “Ben ik te laat”, dacht hij echter waar rook is is vuur, snel kwam één van de vaders achter de pilaren vandaan en wees de leider de weg. De meiden zaten nog verstopt in de kleedkamer, bang voor de tegenstander? Echt niet!! Ze hadden zin in de strijd! De meiden heven hun hoofd, zette hun schouders er onder, namen het strijdwater mee en stormde de kleedkamer uit! De meiden stelde zich op in aanvalslinie en begonnen aan het voorbereidend ritueel om op die manier indruk te maken op de meiden van Podarwic MC 2.

Na een goede voorbereiding, een aantal oefengevechten en een serie aanvalsslagen startte de meiden met veel zin aan de eerste veldslag. De kleinste telg Natalie mocht nog even beschermend op de achterlinie, in de volksmond bank genoemd, plaats nemen en onder leiding van 3 spelverdeelsters en 3 aanvalsters werd de strijd gestart. Echter werd al snel duidelijk dat de formatie van aanvoerster Laila van Pelt veel moeite had met de tegenstand, al snel stonden de meiden tegen een flinke achterstand aan te kijken en leek het wel of het zelfvertrouwen tot ver onder de maat gedaald was. Dat zijn we niet gewend van onze altijd vrolijke en dappere meiden…! Hoogste tijd om in een troef uit te spelen, Rachel werd even gewisseld voor Natalie en ondanks haar lengte en leeftijd (9 jaar) leefde het spel een beetje op.

Uiteindelijk bleek het een zware strijd, de meiden van Podarwic bezitten immer niet voor niets de koppositie in de poule, maar onze dappere meiden lieten zien wat ze waard waren. Zeker in de vierde set toen even alles leek te lukken groeide het zelfvertrouwen, wat ze in de rest van de set vast wisten te houden. Niet te min resulteerde de strijd in een 0-4 nederlaag voor de Giessenburgse strijdsters, maar kunnen de meiden weer trots zijn op de voortgang!

Ook de terugtocht moesten de meiden weer zonder hun leider volbrengen, maar met een flinke portie doorzettingsvermogen en een hoop geluid en lawaai wisten de meiden uiteindelijk vroeg in de middag te arriveren in hun veilige thuishaven. Verslagen maar met opgeheven hoofd! “Wat nu”, zeiden verschillende strijders, wachten was het antwoord van hun coach en hopen op beter tijden, niet wetend wat hun te wachten stond en of de beloofde versterking op tijd terug zou zijn voor de tegenaanval van Podarwic op zaterdag 12 oktober.

Een paar dagen later…

“Zouden ze dat zijn?” riep Rachel vanaf haar onderkomen aan de Kerkhoflaan. In de verte doemde in het donker één voor één een lichtje op! Elk lichtje, steeds feller wordend, leek dichter bij te komen. “Ze zijn het,” schreeuwde de volgende. En zo gebeurde het dat op die zondag laat in de avond de complete selectie Vridos-spelers weer arriveerde van een vermoeiende tocht uit Otterloo. Een golf van verlichting ging door het dorp, hopend dat de zo lang verwachtte versterking de tegenaanval van de meiden uit Aalst zou doen verrassen! Nu hebben we nog maar één ding nodig en dat is de volledige steun van iedere Giessenburger! “Komt dus allemaal op zaterdag 12 oktober om 13:30 naar de sporthal!“

Speelster van de dag: Natalie Bor