Vridos

Vridos H1, de vlaag van verstandverbijstering…

Gorinchem – Plots zit ik daar dan.., gezamenlijk met zes ooit zo stoere mannen in blauw-zwart tenue, een tafel vol bruisende goudgele drankjes en gekleed in niets meer dan een blauw pluche badjas. Een vlaag van verstandsverbijstering op het moment dat ik mij realiseer dat ik niet eens meer weet hoe ik hier überhaupt gekomen, laat staan wat ik hier deed. Niet alleen ik lijk met stomheid geslagen, ook mijn andere zes tafelgenoten kijken stil en beduusd om zich heen…wat doen we hier?

De verslagenheid maakt langzaam aan plaats voor bewustzijn, de waas trekt op en in de verte doemt een licht op, een vrouw en de geur van verse friet komt ons tegemoet. Heren uw bestelling… huh? Noodgedwongen doen we een poging het eten ons wel te laten smaken, maar toch knaagt steeds die vraag… wat is er gebeurd, waar ben ik en waarom voel ik me toch zo bezweet?? Opeens uit het niets herken ik de man tegenover mij, de kleinste van ons allen en duidelijk een teamgenoot. Hij spreekt de vragende woorden uit: “hey, liepen wij net niet samen over straat?” – “Ja, jij stapte toch zojuist bij mij uit de auto?” En weer neemt een kille stilte de overhand… Maar even abrupt wordt deze zo immense stilte onderbroken door een zoemend geluid. De knappe man naast mij, duidelijk van mijn leeftijd, schrikt op en houd een lichtgevend apparaat in zijn handen… onbekend nummer!

Zelfs onze  Marijn weet niet wat hij hiermee moet, vergeet deze lokroep aan te nemen… en neemt een slok van het verfrissende gele goed. Het lijkt hem te sterken en plots herkent hij een aantal mannen in de verte: “hebben wij een wedstrijd tegen hun gespeeld?” Teamoudste Vincent trekt zijn kousen nog eens op, neemt ook een flinke teug en voelt eens aan zijn kuitspieren: “Zo te voelen wel…! Iemand enig idee waarom?” Weer licht het vreemde apparaat van Marijn op, een appje van Richard…: Heren wat is het geworden? Ook ik besluit dan maar een slok te nemen, trek de riem van mijn badjas nog eens stevig aan en stap heldhaftig op de heren af… (flits)

Met enthousiasme staan de mannen van Meteoor plots naast me! De muziek klinkt luid door de speakers en heldere lichten komen mij tegemoet! Een flashback, nee?! Flashforward! De mannen die ooit mijn tegenstanders leken te zijn dansen opeens vrolijk in het rond, in hun ene hand een glas van hetzelfde gele goed en de andere hand met vier vingers hoog in de lucht… Dan begint het dan eindelijk te dagen, 1,2,3… nee 4-0 schreeuwen ze uit….