Vridos

Vridos H1 blijkt in staat tot mysterieuze prestatie (4-0)

Giessenburg – Een koude zaterdagmorgen! Een waterig zonnetje laat zich nog net even zien, maar ondertussen herpakken grijze wolken zich boven de velden aan de Bogerd. De weersverwachtingen beloven namelijk niet veel goeds en mening dorpsbewoner is druk in de voorbereiding van het komende onheil; kachels worden tevoorschijn gehaald, complete noodvoorzieningen worden gebouwd en de glühwein weer eens opgestookt. De dappere mannen van Heren 1 deinzen echter nergens voor terug en al vroeg in de morgen arriveert de eerste speler bij onze vertrouwde hal om daar de eerste kinderen welkom te heten en menig hulpbehoevende van een warm bakje koffie te voorzien. Langzaam maar zeker stroomt de sporthal vol en de huiselijke sfeer laat de mensen even de kilte vergeten…

Het lijkt er zelfs op dat deze warme, mythische sfeer ook de mannen zelf goed doet. Menig speler is zelfs op miraculeuze wijze van zijn blessure hersteld en het vertrouwen op weer een kunstje blijkt elk moment te groeien. De tegenstander van vandaag trekt ondertussen zelfs zichtbaar geel weg en onze Giessenburgse mannen lijken goed op weg, totdat ze gezamenlijk het veld op stappen…: “Jongens, wie was er vorige keer eigenlijk goed?” “Wat..? Niemand…?” Het karakteristiek blauwe eregewaad blijkt van het speelveld verdwenen waardoor zelfs van de grote groep vrouwelijke supporters, onder het mom van het oog wil ook wat, nog maar een handjevol blijkt te zijn over gebleven…

Ja, over de resultaten buiten het dorp wordt nog wel eens gezwegen, maar de mannen hebben in eigen huis een grote eer te verdedigen. Ondanks de vele nederlagen hebben de mannen in eigen huis nog geen punt laten liggen, maar of dat dit tegen de nummer drie van de competitie ook zal lukken is nog maar de vraag. Jola Olympus heeft tot nog toe nog maar 3 punten verloren en blijken dus een flinke gooi te doen naar de koppositie. Echter starten de mannen van Vridos met nieuwkomer Christiaan Boon en reserve invaller Jos Toet voortvarend aan de eerste set, er wordt gretig verdedigt en vooral goed gekeken naar ruimtes om aan te vallen. Plots hangt Bart daar dan eventjes vrij in de lucht, bal in zijn handen maar de knal blijft uit… met een zacht geluid valt de bal op de grond! Zou hij gekeken hebben? Tijdens de nabespreking komt dan het teleurstellende antwoord; ik kon er gewoon net niet goed bij… We hadden er nog zo op getraind! Andere aanvallers hadden echter meer succes met de tactiek van teambaas Andre, de variatie werd opgeschroefd en zelfs een onverwachte bal achterover van spelverdeler Marijn belandde keurig tegen de grijze vloer. Alsof hij vaker een spelletje speelt. De modebewuste mannen van Jola probeerde nog veelvuldig aan te zetten, maar het zestal van Vridos bleef aan de winnende hand. Never change a winning team en zodoende kon ook dit treffen met een glansrijke 4-0 afgesloten worden in het eigen voordeel.

Zwijgend, hijgend en vol opluchting bij het laatste eindsignaal, ontlading bij de complete groep omdat het zijn ongeslagen status heeft weten te behouden, maar toch beduusd naar de tribune kijkend. De menigte blijkt ondertussen wel enigszins gegroeid vanwege de komende wedstrijden van Dames 3 en Meisjes A, maar het gemis van de harde supporterskern (lees; Vivian, la-la-la Koos, Petra en Mariëlle) blijft bestaan… Alleen maar omdat Matthijs zo nodig met ‘zijn KEVIN’ op reis moest…? Om de overige supporters (van voornamelijk Meisjes A) alvast op een nog grotere teleurstelling voor te bereiden: volgende week een schokkende onthulling van playmate Marijn.