Vridos

Volido – Heren2, Ping Ping…

Weer een uitwedstrijd voor de talentvolle volleyballers van Vridos 2. Op een woensdagavond nog wel, gezellig ….. Hieraan voorafgaand het gebruikelijke geharrewar op het world wide web, via Teamers: wie rijdt met wie mee, wie haalt wie op en wanneer en waarvandaan. Dat krijg je met een team dat bijna alleen maar uit ‘buitenlanders’ bestaat.  ’t Is dat Tanno weer met ons mee wilde, anders was Wout de enige inboorling uit de Giessenburgse dreven geweest die mee zou spelen.

Afijn, uiteindelijk waren de afspraken voldoende duidelijk, en rond half 9 was het 7-tal verzameld bij de Ridderhallen in het intens donkere Hendrik Ido Ambacht. Eenmaal binnen bleek het complex nagenoeg uitgestorven, maar na een korte zoektocht hadden we uiteindelijk toch een kleedkamer gevonden. Wel eerst even checken of de dames al vertrokken waren.

Na de gebruikelijke warming-up konden we op tijd aan de enige wedstrijd van die avond beginnen. Zoals inmiddels gebruikelijk  kwamen de heren aarzelend op gang (‘effe warm draaiuh’), maar al gauw nam het louter uit talenten bestaande Vridos 2 (‘vergane glorie’ volgens sommige niet-kenners) het heft stevig in handen. De eerste 2 sets werden dan ook in sneltreinvaart gewonnen, en de favoriete 5e set verscheen al lichtjes aan de horizon. De 3e set verliep echter weer eens wat moeizamer, en in de 4e set kreeg Vollido nog enigszins hoop op een puntje. Helaas voor hen werd al hun hoop vakkundig de grond in geslagen, en werd deze wedstrijd met 0-4 winnend afgesloten.

In gestrekte draf gingen de mannen, al victorie kraaiend, naar de aanpalende zaal voorzien van een pittoreske bar, alwaar met groot elan aan de 5e set werd begonnen. Allereerst werd op bescheiden en ingetogen wijze de 15e trouwdag van Martin gevierd.

Nadat dit feestelijk was weggedronken, vertrok Marijn met gezwinde spoed naar de bar voor een volgende bestelling. Toen hij terug kwam, had hij een twinkeling in zijn ogen. Deze bleek veroorzaakt te zijn door het fris en fruitige meidje achter de bar. Al gauw ontstond een verwarrend verhaal over hoog staande bierglazen boven de bar en laag staande colaglazen links onderin de bar. Het avontuurlijk uitzicht dat zich daarbij voor zijn ogen had ontrold, werd uitgebreid en vol bewondering door hem beschreven.

Juist toen Marijn volledig af leek te drijven naar de 7e hemel, werd de voor hem ontnuchterende vraag gesteld, of hij tijdens het reiken naar de ‘hoge bierglazen’ ook een zacht en mysterieus ‘ping-ping’ gehoord had. Na een aarzelend ‘eh neuh’, moest hij van een lichte ontgoocheling bijkomen. Toen ontspon zich een langdurig, met hormonen doorspekt, vooral hoopvol maar toch ook verwarrend relaas, wat nog enige tijd duurde. Hoofdpunt van bespreking was, waar c.q. waardoor het geluid zich had voorgedaan. Wel werd iedere volgende bestelling met gespitste oren gedaan, om de herkomst van het ‘ping-ping’ te achterhalen danwel te bevestigen. Voor verdere details kunt u bij de direct betrokkenen terecht, maar een nieuwe ‘5e set van heren 2’- mythe (of mysterie) was geboren.

Tegen middernacht werd nog gauw even het opgedroogde zweet en gemorste bier-met-bitterballen van de getergde lijven gedoucht, waarbij Vincent nog extra aandacht aan het opgehoopte vuil onder de nagel van zijn rechter wijsvinger moest besteden. Nadat de connectie gelegd was dat hij de wedstrijd ‘free-hanging’ gespeeld had, bood hij direct aan om de wedstrijdwas mee te nemen…..

Tot besluit konden de strijders met weer 5 punten ‘in-ze-pokket’ huiswaarts keren, en verdwenen alle hoofdrolspelers spoorslags in de duistere nacht, op zoek naar weer nieuwe avonturen.