Vridos

  /  Heren1   /  Onze excuses maar van wachten krijgt men honger

Onze excuses maar van wachten krijgt men honger

Allereerst onze excuses! Een ieder van jullie had natuurlijk een verslag in begrijpelijke taal verwacht van ons teamicoon, clubict-er en razendsnelle spelverdeler Marijn, maar door een speling van de tijd was onze razendsnelle spelverdeler plots verdwenen… Hoe dat kon leest u verder in dit verhaal

Ten tweede werd hevig getwijfeld aan de inhoud van dit verslag en is in overleg met de webbeheerder besloten een toch wat meer gecensureerde versie ten verslage te brengen. Wilt u meer weten over de details kunt u een afspraak maken met onze teamcaptain Erik, maar naar verluid eet deze graag thuis. Lukt het u niet, dan blijft wat in La Stancia gebeurd is, in La Stancia.

Overigens ook onze excuses aan alle spelersvrouwen en Kevin. Dat hun manlief weer eens anderhalf uur later thuis kwam lag dit keer niet aan een buitensporig uitstapje naar een Argentijn(se). Getwijfeld wordt of we collectief de mannen van WHV 1 als schuldige aanvoeren of dat het toch heeft gelegen aan de er naast spelende vrouwen. Maar zoals een wijze vrouw deze bewuste middag zei: kijken mag, als hij maar thuis komt eten….

Echter is dit niet gelukt en willen we daarom ook excuses aanbieden aan de medelevende vegetariërs, we hopen nog steeds dat we op jullie steun kunnen rekenen ondanks dat we acht varkens later pas onze vingers uit het vlees haalde. En nee hierbij hebben we het niet over de achtkoppige selectie van WHV 2. Overigens is dit voornamelijk de schuld van Wouter, het koekje voorafgaande aan de wedstrijd bleek niet voldoende. Hij heeft jammer genoeg al aangegeven een volgende keer een pas op de plaats te maken, ook daarvoor onze excuses.

Daarbij willen we als team ook onze excuses aanbieden aan de eerder genoemde spelers van WHV 2. De buitensporige opmerking van Bart “slapen doe je thuis maar…” vonden we niet correct. Als er immers iemand momenteel buiten de deur slaapt is het ons Bartje wel.

Verder bleken er nog excuses te zijn van teambaas Andre, maar die had niet iedereen gehoord.

Tenslotte, en hierbij steken we niet de hand in eigen boezem, hopen we nog op een excuus van de wederhelft van onze Slavincie. Dat onze teamoudste al weken tobt met vage lichamelijke klachten nemen we voor lief, maar dat ze hem zelfs niet vertrouwd tijdens onze periodieke escapades vinden we zeer teleurstellend.

En dan nu het verslag: We hebben gewonnen, het eten was lekker en moe maar voldaan keerden we huiswaarts.

 

AndU9zjn7G-F3QW3aKKbtXbLT_a5lKLt5b_w1zgXWCeF

Add Comment