Vridos

De koploper tegen de hekkensluiter … (en de verjaardag van LennB …)

Op de laatste zaterdag van januari mochten we aantreden voor de 12^e wedstrijd van het seizoen. Tegenstander was het derde herenteam van Volley Meerkerk. Waar Vridos H2 al 11 keer op rij heeft gewonnen, heeft Meerkerk het gepresteerd om alles op rij te verliezen. Kortom: het was vandaag de nummer 1 tegen de nummer laatst.Vóór de wedstrijd probeerde de thuisploeg zoals gewoonlijk weer allerlei trucjes uit om ons van de wijs te brengen. Het begon al in de kleedkamer; we moesten in dezelfde kleedkamer omkleden (waar het ook nog eens ijs- en ijskoud was) en daar begon de psychologische oorlogsvoering al. Toen we op het veld kwamen, lagen de kleurplaten en kleurtjes al klaar… Waarom volleyballen als je ook kunt kleuren? Vervolgens niet voor het eerst dit seizoen werden we van het ene naar het andere veld gestuurd. Maar goed, toen zo ongeveer iedereen de tribune en de zaal had verlaten, konden wij dan toch op veld 1 aan de slag.

Voor het eerst dit seizoen hadden we maar liefst 8 spelers. Alleen Henk ontbrak (dat was niet voor het eerst dit seizoen overigens …; Henk: sterkte met je revalidatie!). Ook wat supporters betreft waren we in de meerderheid: we  hadden maar liefst 1 fan meer dan de thuisploeg. Ko: bedankt dat je er was. Met name de wave die je keer op keer in je eentje ten toon spreidde was weergaloos! We gaan er van uit dat je net zo genoten hebt van ons als wij van jou!!

Dan de wedstrijd zelf. Daar valt eerlijk gezegd niet zo veel over te zeggen (dat had onze scheidsrechter overigens ook al snel door: “o, wordt het zo’n wedstrijd”). Het verschil op de ranglijst was ook in het veld duidelijk zichtbaar. Met name de tweede set werd (mede dankzij een hele lange service serie van LennB) een walk-over. In de laatste set werd onze aanvoerder bijna te overmoedig. Halverwege (!!) wisselde hij tegelijkertijd twee van de beste spelers in het veld, en daar kon het resterende team maar moeilijk mee omgaan …. Gelukkig was de voorsprong groot genoeg. Met de setstanden 10-25, 4-25, 10-25 en 16-25 was er eindelijk weer eens een 4-0 overwinning: 5 punten in de pocket!! Compliment overigens aan de tegenstander die de hele wedstrijd met opgeheven hoofd bleef strijden. Succes in de rest van de competitie!!

). De tegenstander droop met de staart tussen de benen af, direct naar huis. Ook verder was er al snel geen enkele Meerkerker in de kantine meer te vinden. De 5^e set werd dus nog makkelijker gewonnen dan de eerste vier sets. Al snel werd besloten dat we toch ook maar iets moesten eten en kregen we van het personeel de vraag of we op de bank bleven hangen, of dat ze de tafel voor ons zouden dekken. Met 7 stemmen tegen en 1 stem vóór besloten we om aan tafel te gaan. De kaarsjes werden zelfs voor ons aangestoken; een diner bij kaarslicht als afsluiter van onze wedstrijd! Wat wil je nog meer? En het eten was nog erg lekker ook!!

Maar de verjaardag van LennB moest ook nog gevierd worden en ook daar werkten ze in Meerkerk goed aan mee. Hoewel al het gebak steeds aan onze neus voorbij ging (dat ging naar een bejaardensoos in een ander zaaltje) konden wij gaan “genieten” van een of ander “zoet vrouwendrankje” (gelukkig wel met alcohol, dus uiteindelijk ging dat er nog wel in). Als klap op de vuurpijl knalde vervolgens het “lang zal hij leven” uit de luidsprekers en kwam de barvrouw met een grote ijscoupe voor onze jarige. Nu durf ik wel te zeggen dat hij niet vaak met zijn mond vol tanden staat, maar ditmaal wist hij echt niets meer te zeggen en kwamen er van pure opwinding rode blosjes op zijn wangen. Zie bijgaande foto’s waaruit blijkt dat er in dit verslag wederom  geen woord gelogen is.

Ter afsluiting uiteraard nog douchen. De barvrouw had bijna onze kleren al weggehaald uit de kleedkamer (“o, hadden jullie die nog nodig dan?”), maar gelukkig waren we nog net op tijd. Helaas bleek het aantal douches niet groot genoeg voor ons volleybalteam (hoe doen andere teams dat in Meerkerk?). Aangezien er verder toch niemand meer te bekennen was, zijn we maar op zoek gegaan naar andere kleedkamers om gescheiden te gaan douchen. Eerst kwamen we in een dark room kleedkamer terecht, maar dat is zelfs ons te gortig. Uiteindelijk vond iedereen zijn douche en werden onze goddelijke lijven weer schoongespoeld, waarna wij weer huiswaarts konden keren. Op naar het volgende hoofdstuk in ons kampioenenboek!!